Pasja zwana pracą

Święta tuż, tuż…Pierwsze płatki śniegu spadły z nieba. Biały puch okrył ziemię. Dziadek Mróz też się o nas zatroszczył, może nawet za bardzo. Zrobiło się bajkowo i oby ten urokliwy krajobraz wytrwał do Świąt i dodał im magicznego uroku,(choć mróz mógłby trochę odpuścić). Z wystaw sklepów uśmiechają się do nas Mikołaje i migocą wesoło kolorowe światełka. No, ale w handlu Bożonarodzeniowe Święta to już trwają od 2 – go listopada:) Ledwie zniknęły z półek znicze, a już na ich miejsce wskoczyły świąteczne ozdoby. Jeszcze trochę i będą stały obok siebie, a jak dla mnie to trochę niesmaczne. Poza tym wydaje mi się, że kiedy „trąbią” o Bożym Narodzeniu tuż po Zaduszkach, to czas między tymi okresami biegnie jeszcze szybciej. A przecież i tak ciągle nam go brakuje.


Żądza pieniądza handlowców robi swoje, ale w ostatnich latach żaden z nich nie skusiłby mnie żadną promocją do myślenia o Gwiazdce na początku listopada. Absorbowały mnie inne wydarzenia. W tym roku dopiero, co uporałam się z przeprowadzką do nowego lokum, które wciąż jeszcze wygląda jakby przeszło po nim tornado.
W ubiegłym zaś byłam w szpitalu i czekałam na wynik rezonansu magnetycznego głowy. Niestety, ale zły los znów się uaktywnił i zrobił mi przykrą niespodziankę pod postacią tykającej bomby zegarowej – tętniaka. Jednakże na mojej drodze pojawili się ludzie, którzy z pasją i sercem wykonują swoje zawodowe obowiązki, za co będę im dozgonnie wdzięczna
Musiałam szybko poddać się operacji, gdyż mój nieproszony gość mógł w każdej chwili pęknąć i się rozlać, a wtedy…
Nie panikowałam przed operacją. Wiele dobrego słyszałam o lekarzu, który miał pokroić moją główkę. Jego nazwisko(Papierz:))również dodawało mi otuchy. Jak daleko płynie sława o Nim przekonałam się, gdy poszłam kupić chustę na głowie, by móc zakrywać nią ogoloną i pozszywaną czaszkę. Ekspedientka, gdy dowiedziała się, w jakim celu dokonuję zakupu, a potem spytała, kto będzie dokonywał tego czynu, powiedziała: „Nie ma się pani, czego obawiać. Idzie pani do dobrego szpitala, gdzie są prawdziwi specjaliści. Operowali tam mojego męża. Postawili go na nogi, a miał poważne problemy z kręgosłupem. A doktor Papiez to fachowiec od tętniaków”.

No i rzeczywiście doktor okazał się fantastycznym człowiekiem, mającym zawsze czas dla pacjenta, potrafiącym uspokoić nawet najbardziej przestraszonych(moją Mamę:)), chętnie odpowiadającym na wszelkie pytania. Ma złote serce i ręce, które na szczęście nie zadrżały. Wszystko poszło sprawnie i bezproblemowo. Widać, że praca neurochirurga i chęć niesienia pomocy jest Jego powołaniem.




Dziś skończyłam dwutygodniową rehabilitację. Spędzałam w przychodni po kila godzin dziennie na ćwiczeniach i zabiegach. I mimo, iż byłam jedyną, „dziestką”(szkoda, że już nie„nastką’) wśród staruszków, to czułam się tam bardzo miło i przyjemnie. A wszystko dzięki paniom rehabilitantkom, które zawsze uśmiechnięte dbają o to, by każdy pacjent został obsłużony szybko, sprawnie i dobrze. Widać, że lubią to, co robią.




Kilka godzin temu wróciłam od mojej stomatolog, która jak zwykle przyniosła ukojenie w bólu i cierpieniu. Jest bardzo delikatna i czasie, gdy łata dziurki tak potrafi „zagadać” człowieka, że ten zapomina, iż siedzi właśnie na fotelu dentystycznym. Od zawsze chciała pomagać innym, no i tak też czyni.


Większe szczęście mam do dobrych lekarzy (choć i z tymi różnie bywało, ale to temat na odrębny post) niż do pracodawców, ale z dwojga złego;) wolę, aby tak pozostało. Strach pomyśleć, co by było gdyby sytuacja wyglądała odwrotnie.


Wielkim szczęściem jest móc robić to, co się lubi i jeszcze dostawać za to pieniądze. Praca jest wówczas nie tylko obowiązkiem, ale również przyjemnością. Staje się nawet pasją.
Wiem, że żyjemy w czasach, w których niestety nie zawsze praca w wymarzonym zawodzie jest możliwa do zrealizowania. Warto jednak starać się dążyć do tego, by móc znaleźć swe miejsce na ziemi, poczuć się szczęśliwym i spełnionym w sferze zawodowej, robić to, co się kocha. Z pasją oraz zgodnie ze swymi umiejętnościami i predyspozycjami zawodowymi.


Ostatnio znalazłam takich ludzi na portalu hey-ho.pl. Ci, co go powołali do życia, to prawdziwi pasjonaci, którzy chcą stworzyć niezależny rynek pracy i pomagać w znalezieniu zatrudnienia tym, co go szukają. Na Szefa Projektu Hey-ho.pl i jednocześnie Admina zawsze można liczyć. Zresztą sprawdźcie sami.


Wiele osób, które zamieściło na hey-ho.pl. swoje ogłoszenie również jest fachowcami w swej dziedzinie. Wiedzą, co chcą w życiu robić, mają swoje zawodowe pasje.


Do moich lekarzy – pasjonatów- fachowców nie będę Was odsyłać. Bo i po co, lepiej bądźcie zdrowi. Za to na ten portal ruszajcie z kopytka już dziś - być może tam odnajdzie Was Wasz przyszły pracodawca.




A jeśli dobrze poszukacie, mnie też na hey-ho.pl. znajdziecie;)